Jolanda's Blog
Samen met mijn echtgenoot Johan run ik onze “Bakkerswinkel” in Wageningen. Tevens ben ik moeder van onze prachtige kinderen Lijon en Shin.
Ik kom niet van oorsprong uit het bakkersvak. Moet toegeven dat ik wel een grote snoepert ben en van lekker eten houd maar heb een achtergrond als musicus. Ik vind het heerlijk om met een frisse, kritische blik te kijken naar de “nieuwe werkelijkheid” en deze om te zetten in woorden.
Kijk je met me mee?
Mmm… heerlijk!
Warm geserveerd met een bolletje ijs of crème fraiche. De “Tarte Tatin” of een kleine variant genaamd “Tartelettes Tatin” is niets anders dan een “ appeltaart op z’n kop”. Twee zussen uit Lamotte Beauvron , een plaatsje in Frankrijk ten zuiden van Orleans, runden in 1889 een hotel genaamd Tatin. Op een dag waren zij een appeltaart voor hun gasten aan het maken. “Home made” was toen waarschijnlijk ook al helemaal hip.
Normaliter begin je met het deeg van een appeltaart maar één van de zussen had de bodem van de taartvorm al bedekt met mooie appelpartjes keurig in “lepeltje lepeltje” houding en ze voorzien van een laagje suiker toen zij er achter kwam dat ze het deeg vergeten was. Praktisch als ze waren drapeerden ze keurig het deeg over de appeltjes en bakten ze de taart verder af. Ze stortte de taart op een schaal en…Voilà! De gasten waren laaiend… En…de Tarte Tatin was geboren. Een appeltaart genoemd naar hun hotel . Tarte Tatin betekent dus eigenlijk net zoiets als “home made”.
Tot in de wijde omgeving werden de twee zussen geprezen om hun unieke recept. Wonderlijk! Een product wat eigenlijk per ongeluk is ontstaan werd een groot succes. Een specialiteit! De Tarte Tatin is overigens niet het enige product wat vermeld kan worden als een product wat is ontstaan door een “ongelukje”. Ook Coca Cola, Chocolate chips koekjes en de aardappelchips om er zo maar eens een paar te noemen danken hun bestaansrecht aan een foutje. En wat te denken van wijn , brie en bij bakkers natuurlijk het wel bekende zuurdesem wat is ontstaan door een vergeten broodpapje wat is gaan gisten te hergebruiken. Waren deze twee zussen in Frankrijk nou gewoon commercieel handig? Nee… , deze twee zussen dachten “ om”. “Omdenken” net zoals “Home made” ook al zo’n modewoord. “Omdenken”. Wat betekent dat eigenlijk? Is dat net zoiets als omfietsen , omleiding of omslachtig? In het woord zit “om”. En bij “om” denk ik niet aan rechtstreeks. Het duurt waarschijnlijk langer voordat ik mijn doel heb bereikt. Dat klopt in zekere zin ook. Voor “omdenken” heb je namelijk eerst een probleem nodig.
Voor “omdenken” moet er dus eerst iets fout gaan. In deze steeds meer hectisch wordende maatschappij waardoor mensen steeds meer “fouten” gaan maken doordat er door bezuinigingen teveel werkdruk op één persoon komt te liggen kan ik mijn hart dan ook ophalen. Het is voor mij dan ook verstandig, wil ik niet al te gefrustreerd door het leven gaan, te leren om te denken in termen van kansen en niet van problemen. “Omdenken” is eigenlijk ook niets anders dan van het probleem een feit te maken. Daarna kijk je naar welke nieuwe mogelijkheden er ontstaan door de feiten volledig te accepteren. Of zoals Johan Cruyff altijd al verkondigde: “Elk nadeel heeft z’n voordeel”! Als je “omdenkt” kunnen er dus uit mislukkingen nuttige dingen voortkomen. Maar toch blijf ik met “om” in mijn maag zitten. Bespaar je niet veel meer tijd als je je focust? Bij alles wat je doet er zo mee bezig te zijn alsof je een kunstwerk wilt creëren? Je inzetten voor 200 % ? Of ben je dan een perfectionist en leef je dan te krampachtig en met je billen tegen elkaar? Je kent de uitspraak wel. “Zolang er mensen zijn die niet stilzitten zullen er fouten gemaakt worden”. Ik troost me dan ook maar met de gedachten dat fouten maken menselijk is en wij door fouten te maken het eigenlijk allemaal in ons hebben om iets waardevols uit te vinden.