Hoi….ik ben Jolanda. Samen met mijn echtgenoot Johan run ik onze “Bakkerswinkel” in Wageningen. Tevens ben ik moeder van onze prachtige kinderen Lijon en Shin.
Ik kom niet van oorsprong uit het bakkersvak. Moet toegeven dat ik wel een grote snoepert ben en van lekker eten houd maar heb een achtergrond als musicus. Ik vind het heerlijk om met een frisse, kritische blik te kijken naar de “nieuwe werkelijkheid” en deze om te zetten in woorden. Veel van deze stukjes zijn als column gepubliceerd in een vakblad voor Bakkers.
Kijk je met me mee?
Goede voornemens?
Haha… half januari en het sneeuwt! Ik besluit. De kerstboom blijft gewoon staan totdat iemand hem opruimt. En ik?
Ik geniet met een heerlijke kop koffie van mijn eigen kleine “White Christmas” moment.
De feestdagen zijn voorbij gevlogen. Vanaf september al druk, druk, druk. Druk met het in orde maken van de winkel voor de feestmaanden. Nieuwe, leuke producten spotten en uitproberen en …wat dit jaar ook een hele sport was… om de met zorg bestelde producten voor mijn uitgebalanceerde assortiment ook daadwerkelijk geleverd te krijgen. Is dit dan een teken dat de economie weer aantrekt? Waren leveranciers ook voorzichtig geworden met het op voorraad houden van producten? Met deze positieve gedachten probeerde ik mijn boosheid te verdringen. Je herkent deze stress vast wel en menig bakker(svrouw) moet dan overschakelen op zijn of haar improvisatie talenten. Hee…maar dit jaar had je toch alles goed voorbereidt? De bestellijsten op tijd bij de drukker, samen met je kinderen op 5 december sinterklaasfeest vieren (en niet ergens tussen sint en kerst zodat je kinderen het “Sintmis” noemen). Voor het kerstdiner je niet laten kennen bij je familie, en niet snel even wat uit de winkel graaien, maar zorgen voor het smakelijkste toetje ever? En als klap op de vuurpijl tweede kerstdag niet zoals gebruikelijk de laatste prijskaartjes maken voor de oliebollenverkoop maar iets leuks met je gezin doen? Tja…..ik hoor je gniffelen.
En nu? Nu zit ik te staren naar mijn verdorde eucalyptus takken tussen de kerstballen op de tafel en constateer dat de tijd een loopje met mij neemt. Ik word melancholisch. Mijn gedachten dwalen af naar de bak met muzikale konijntjes op het platje van de trappen naar de 1e verdieping bij V&D. Een kwartje erin en je kon er wel uren naar kijken. De roltrappen en het luxe gevoel. Eindelijk een winkel waar je jezelf letterlijk in kon verliezen. Uren op je dooie gemakje beetje scheumen en inspiratie opdoen. Samen winkelen met je moeder en niet vertrekken zonder een lekkere grote zak fudge en andere lekkernijen die los te koop waren. De winkels uit mijn jeugd waarvan je dacht dat die altijd zouden blijven verdwijnen als sneeuw voor de zon. Het beangstigt me. De een roept “Het einde van de winkels” en de ander predikt dat winkels altijd blijven, dat het in het menselijk DNA zit en dat het alleen een kwestie is van komen en gaan. Er wordt zelfs een zonnige toekomst voor de fysieke winkel voorspeld.
En mijn winkel? Wordt dat een winnaar of verliezer? Het antwoord op deze vraag is al uitgedokterd door ene Simon Sinek. Een Amerikaan. Hij heeft in 2009 een boek geschreven “Start with Why” waarin hij schrijft dat veel bedrijven vergeten waarom zij iets doen. Mensen kopen geen producten meer op basis van wat je verkoopt of hoe je het verkoopt maar waarom je het verkoopt. Het succes van deze “Why” formule ligt in onze hersenen. Je hebt een gedeelte wat rationaliseert en keuzes maakt en je hebt een gedeelte in je hersenen dat reageert op emotie, genot en motivatie. Dit gedeelte van de hersenen is echter niet in staat om deze gevoelens onder woorden te brengen. Het wordt ook wel onderbuik gevoel genoemd. Als je je klanten dus een onderbuikgevoel weet te bezorgen zullen zij eerder tot een aankoop overgaan. Dus wil je succesvol zijn moet je voor jezelf duidelijk hebben waarom je iets verkoopt en dit aan de klanten over kunnen brengen.
Maar wij bakkers? Wij hebben toch ook dat gedeelte hersenen wat reageert op emotie, genot en motivatie? Hoe zit het dan met ons onderbuikgevoel? Ik weet maar al te goed dat ambachtelijke producten zoals die van een bakker vol met emotie zitten en ook een en al genot zijn. En het was mij duidelijk waarom ik deze producten verkoop en kon het ook best aardig aan de klanten overbrengen al zeg ik het zelf. Maar toch sta ik ook weleens met kromme tenen achter de toonbank. Gluten, lactose, allergenen, biologisch, fairtrade, beta-glucanen, omega3 vetten, suikers, stevia, zoutgehalte, eigenschappen van spelt, haver, desem pfff…het is toch ook om gek van te worden? Ook al weet ik dat aantijgingen van dieetgoeroes en de “goede voornemens” van klanten een hype is, en het kenmerk van een hype is dat hij net zo snel vertrekt als hij gekomen is, het maakt me toch onzeker. Ik betrapte me er dan pas ook op dat ik moest google wat ik nou eigenlijk elke dag moest eten. Hoe is de schijf van 5? Ik merkte dat hij in de loop der jaren een paar keer is aangepast maar de voedingswetenschap laat helaas vooral zien dat het heel moeilijk is om heldere uitspraken over gezond en ongezond voedsel te doen. Enfin…februari komt er een nieuwe schijf. Staat daar dan alleen water op en moeten we helemaal zonder vlees? Wil je gezond oud worden dan moet je op meer dingen letten dan alleen je voeding. En de tijd en ik? Wij moeten weer vrienden worden.
Een vaal zonnetje…. Achter de wolken schijnt dan toch de zon? Betekent dit dan het einde van mijn eigen genietmomentje? De kerstboom? Ik ruim hem op. Morgen!
En die goede voornemens? Ik heb er geen tijd voor gehad. Ik recycle ze gewoon van vorig jaar.